အိပ္မက္ေတြကို ေျခရာခံၾကည့္ေတာ့
ႏွစ္ေတြကို အထုပ္ျဖည္ခ်
ေခတ္ေတြကို ပီပီသသ ျမင္ရတယ္၊
ၾကယ္ေတြ ေၾကြတုန္းလား ။

အတြင္းစည္း အျပင္စည္း
လူ ့စည္း ဘီလူးစည္း
စည္းေတြရဲ ့ခရီးအကြာအေ၀းေတြ ၾကား
လသာသာမွာ ကစားမလား နားမလား
ရိုးစင္းတဲ့ မာယာမမ်ားတဲ့ တရား
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္
ေဟာဒီ ဒြႏၷယာမွာ ရိုးသားခဲ့ဘူးတယ္။

မိုင္တိုင္မ်ား တြားသြား တက္လာၾက
အရိပ္မ်ား ပို ရွည္လ်ားလာ
အတၱမ်ား ပို သိပ္သည္းလာ
ဘ၀က ပိုၿပီး ပါးလ်လာခဲ့
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ လမ္းဆံုမွာ
ငါ့ ရွိတာအကုန္ပံု ရွိဳးခဲ့ၿပီး
ေမွာက္ထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးဖဲခ်ပ္ကို
ပြတ္ဆြဲေနဘို ့အခ်ိန္ ငါ့ဘ၀
လက္က်န္နဲခဲ့ပံုမ်ား သံေ၀ဂရစရာ
အရင္းအတိုင္း ခ်ျပလိုက္တယ္။

ဟာ ကနဲ ဟင္ ကနဲ အသံေတြ ႀကဲသြားတဲ့အခါ
လဲသြားတဲ့ ငါ၊ လြဲသြားတဲ့ ငါ
မိသားစုရဲ့ ရိွဳက္သံသဲ့သဲ့ နဲ ့
ေသမင္းရဲ့ ဟားတိုက္ရီေမာသံ
ငါ့အတြက္ ထိုးတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံပဲ ျဖစ္မယ္ ။

(၂၃၊ မတ္လ၊ ၂၀၁၂ မွာ ေရာက္ရွိမယ့္ ေမြးေန ့အတြက္)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ ၂၀၀၃၂၀၁၂